Kritiek
2 plaatsers
Schrijvers :: Café :: Eigen Werk
Pagina 1 van 1
Kritiek
Een beetje waar een maatschappijkritische stem van mij komt kijken.
Niet aan eten denken.
Niet…
Ik moet al dat vet kwijt, willen mensen mij nog aantrekkelijk vinden.
En nu? Nu kijken me zo minachtend aan.
Niet gek ook, als ik in de spiegel kijk zie ik de vetkwabben zitten.
Mensen zeggen dat dit niet gezond is, en dat klopt.
Het is niet gezond.
Zoveel vet…
En dan zeggen ze: ‘Nee, je bent juist te dun! Ga alsjeblieft wat eten!’
Dacht het toch niet, als ik eet word ik nog dikker.
En het is al mode om dun te zijn, dus er kan echt niks bij.
Als ik naar zaken als McDonalds kijk ren ik al een meter weg.
Zoiets moet ik vermijden.
Mijn dokter denkt dat het niet zo erg is.
‘Je bent al 55 kilo afgevallen, je begeeft je in een gevarenzone.’
Goed, ook al ben ik 1 meter 70 en woog ik voor mijn vette periode 80 kilo, het is niet genoeg!
Ik zit zeker in een gevarenzone, want als ik meer eet krijg ik dadelijk een hartaanval.
Mensen hebben me een psychiater geadviseerd, kun je dat geloven?
Er is niks mis met me, ik weeg alleen teveel.
De weegschaal zegt dat, de spiegel, mijn goede geweten…
‘Amy, je moet stoppen’ zeggen ze me ook vaak, maar dat doe ik niet.
Dan blijk ik zo dik.
Doorgaan tot ik mijn ideale figuur weer terug heb.
Gewoon zo min mogelijk eten en zoveel mogelijk kotsen.
Mijn dokter heeft me een dieet aangeboden, maar toen ik het zag bleek dat hij me vet wou mesten.
Hij stelde voor te beginnen met zoiets als een pizza.
Een pizza! Kom op zeg!
Dat zijn al 251 calorieën, dat zijn er al 250 teveel!
Hij heeft ook een keer een interventie gehouden, maar hij heeft zelfs mijn ouders zo gek gekregen.
Ik ben weggelopen toen ze zeiden dat ik weer moest gaan eten.
Ze zien niet wat er mis is.
Ze zijn gewoon blind!
Maar ik werk eraan.
Ik ga er harder aan werken dan ooit, want die hartaanval kan er zo aankomen.
Ik besluit eens in de spiegel te kijken voor de laatste stand van zaken.
De spiegel is een meter 90 hoog en een halve meter breed, dus ik kan mezelf prima zien.
Ik sta ervoor en gruwel van wat ik zie:
Mijn armen zijn twee keer zo dik, mijn benen ook…
Mijn hemel, als het ergens op lijkt is het wel dat ik nog meer ben aangekomen de laatste tijd.
Ik heb ergens gelezen dat een heel klein beetje eten na een lange tijd vasten een groot effect kan hebben.
Dat worden dus twee slaatje per dag in plaats van vier.
Ik zal er alles aan doen om mijn oude figuur weer terug te krijgen.
Misschien kan ik beter eerst die salade die ik net opgegeten heb uitkotsen.
Nee, misschien is die al bezig aan een derde vetkwab.
En dan noemen ze mij naïef, ik ben niet naïef, ik ben gewoon dik.
Amy stierf dagen later op een gewicht van 15 kilo aan een ernstig voedseltekort.
Niet aan eten denken.
Niet…
Ik moet al dat vet kwijt, willen mensen mij nog aantrekkelijk vinden.
En nu? Nu kijken me zo minachtend aan.
Niet gek ook, als ik in de spiegel kijk zie ik de vetkwabben zitten.
Mensen zeggen dat dit niet gezond is, en dat klopt.
Het is niet gezond.
Zoveel vet…
En dan zeggen ze: ‘Nee, je bent juist te dun! Ga alsjeblieft wat eten!’
Dacht het toch niet, als ik eet word ik nog dikker.
En het is al mode om dun te zijn, dus er kan echt niks bij.
Als ik naar zaken als McDonalds kijk ren ik al een meter weg.
Zoiets moet ik vermijden.
Mijn dokter denkt dat het niet zo erg is.
‘Je bent al 55 kilo afgevallen, je begeeft je in een gevarenzone.’
Goed, ook al ben ik 1 meter 70 en woog ik voor mijn vette periode 80 kilo, het is niet genoeg!
Ik zit zeker in een gevarenzone, want als ik meer eet krijg ik dadelijk een hartaanval.
Mensen hebben me een psychiater geadviseerd, kun je dat geloven?
Er is niks mis met me, ik weeg alleen teveel.
De weegschaal zegt dat, de spiegel, mijn goede geweten…
‘Amy, je moet stoppen’ zeggen ze me ook vaak, maar dat doe ik niet.
Dan blijk ik zo dik.
Doorgaan tot ik mijn ideale figuur weer terug heb.
Gewoon zo min mogelijk eten en zoveel mogelijk kotsen.
Mijn dokter heeft me een dieet aangeboden, maar toen ik het zag bleek dat hij me vet wou mesten.
Hij stelde voor te beginnen met zoiets als een pizza.
Een pizza! Kom op zeg!
Dat zijn al 251 calorieën, dat zijn er al 250 teveel!
Hij heeft ook een keer een interventie gehouden, maar hij heeft zelfs mijn ouders zo gek gekregen.
Ik ben weggelopen toen ze zeiden dat ik weer moest gaan eten.
Ze zien niet wat er mis is.
Ze zijn gewoon blind!
Maar ik werk eraan.
Ik ga er harder aan werken dan ooit, want die hartaanval kan er zo aankomen.
Ik besluit eens in de spiegel te kijken voor de laatste stand van zaken.
De spiegel is een meter 90 hoog en een halve meter breed, dus ik kan mezelf prima zien.
Ik sta ervoor en gruwel van wat ik zie:
Mijn armen zijn twee keer zo dik, mijn benen ook…
Mijn hemel, als het ergens op lijkt is het wel dat ik nog meer ben aangekomen de laatste tijd.
Ik heb ergens gelezen dat een heel klein beetje eten na een lange tijd vasten een groot effect kan hebben.
Dat worden dus twee slaatje per dag in plaats van vier.
Ik zal er alles aan doen om mijn oude figuur weer terug te krijgen.
Misschien kan ik beter eerst die salade die ik net opgegeten heb uitkotsen.
Nee, misschien is die al bezig aan een derde vetkwab.
En dan noemen ze mij naïef, ik ben niet naïef, ik ben gewoon dik.
Amy stierf dagen later op een gewicht van 15 kilo aan een ernstig voedseltekort.
Mr. Writer- Aantal berichten : 151
Registratiedatum : 10-09-09
Woonplaats : Venlo
Re: Kritiek
Tja, wat zal ik zeggen. 'Mooi' zal ik het niet noemen, want dat is het juist niet. Het verhaal bereikt in ieder geval zijn doel. Het is inderdaad zo dat de maatschapij, en dan vooral de vrouwen, te veel met hun gewicht bezig zijn. Gelukkig niet zo obsesief als Amy, maar wel veel.
Re: Kritiek
Nee, oké, het is natuurlijk een extreem, maar ik wil alleen laten zien hoe erg het kan worden
Wanneer had je eigenlijk door dat ze een anorexiapatiënte was?
Wanneer had je eigenlijk door dat ze een anorexiapatiënte was?
Mr. Writer- Aantal berichten : 151
Registratiedatum : 10-09-09
Woonplaats : Venlo
Re: Kritiek
Vrij snel, ik ken helaas de verschijnselen, doordat een goede vriendin van mij anorexia heeft gehad, zo erg dat ze op een gegeven moment in het ziekenhuis is beland. Het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen, maar ik heb het wel van vrij dichtbij meegemaakt.
Re: Kritiek
oké.
Da's best wel heftig, lijkt me.
Da's best wel heftig, lijkt me.
Mr. Writer- Aantal berichten : 151
Registratiedatum : 10-09-09
Woonplaats : Venlo
Re: Kritiek
Ja is het ook wel, maar het is wel mooi om te zien hoe mensen sterker uit zo'n slechte periode komen. Pas als je moeilijke tijden hebt gekent kun je geluk echt waarderen. Niet dat het zo heftig hoeft, maar zonder verdriet is er ook geen vreugde.
Schrijvers :: Café :: Eigen Werk
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|