[b]"De rook van duizend vuren"[/b] [i]Wim Gijsen[/i]

Hierbij een zelf geschreven samenvatting + kleine aantekeningen. (staan her en der wat schrijffouten in maar die haal je er maar uit als je er zin in hebt.) Alleen jammer dat ze het boek niet meer gaan drukken.

Samenvatting “de rook van duizend vuren”

Het grote keizerrijk van de Shôn wordt met harde hand geregeerd vanuit de hoofdstad Matale. Een noordelijke vazal, de demian van Laderach, is oud en voelt zijn einde naderen. Zijn opvolging moet gehaast gebeuren. Zijn oudste zoon is er eigenlijk nog niet klaar voor, en wordt te jon ingewijd in de familie geheimen. Zijn jongste zoon heeft nog jaren van training te gaan.
Het verhaal begint bij Ermshelm die met zijn vader, de demian van Laderach, naar een veldslag toe rijdt om hun strijders succes te wensen, het is een kleine veldslag. Er zal gestreden worden tot de eerste dode aan beide kanten.
De Laderachs winnen deze strijd met gemak. De opponent heeft drie doden en vele gewonden onder de vijftig mensen die beide demians naar het slagveld stuurden. Bij de Laderachs sneuveld er slecht één en raken drie soldaten licht gewond. De veldslag is glorieus gewonnen.
Ze keren naar huis waar ze van Berkenrath nieuws krijgen over het zojuist door hem uitgevoerde ritueel om in de toekomst te kijken.
Berkenrath heeft als adviseur en hoofdoccultist (magiër) een belangrijke rol in het begeleiden van de jongens. De demian herhaalt het ritueel om in de toekomst te kijken voor een duidelijker beeld, hij schrikt hevig. De stenen vallen vreemd, en hij verwacht groot onheil.
Niet lang daarna brengen twee boodschappers van de Shôn, onaangekondigd, de boodschap dat Laderachs beide zoons onmiddellijk meemoeten om dienst te nemen in het leger. Dit betekent dat de demian uit de gratie is gevallen bij de Shôn, en dat zijn familienaam, eer en landerijen na zijn dood zullen afzwakken en vervallen
Rowein, die in tegenstelling tot zijn oudere broer, niet uit zijn vaders huis weg wel, besluit om te vluchten. Oorspronkelijk met het idee om enkele dagen later terug naar huis te keren.
In een bos enkele mijlen buiten zijn vaders landgoed, valt Rowein in slaap. Hij wordt gewekt door een parosche meisje. Parosche zijn groepen mensen die van stad naar stad trekken, nergens echt welkom en overal graag gezien als er meer werk is dan mensen om te werken.
De parosche halen Rowein uit de waan dat hij over enkele dagen weer naar huis kan. Hij zal of moeten vluchten tot na zijn vaders dood, en dan nog minimaal jaren wegblijven zodat de Shôn hem niet meer zoekts. Of hij moet nu richting Matale gaan om de Shôn te dienen.
Rowein blijft enkele weken bij de paroshe, die hem warm opvangen. Vooral met Rimpe, de leider van de paroshegroep, krijgt hij een hechte band. Rimpe weet een aantal trucjes en kent een aantoal mensen om Rowein onherkenbaar te maken.
Na een tijdje kunnen de paroshe niet meer voor Rowein zorgen en brengen hem naar Tadeusz. Tadeusz is een bijzondere man, die afgelegen woont op een boerderij. Tadeusz staat beken als een vriend van alle paroshe.
Tadeusz leert Rowein veel over het leven op de boerderij, de werking van vele kruiden, een vorm van magie die planten laat groeien en een bepaalde vorm van logica. Bij deze vorm van logica, draait het erom dat je eerst alle onmogelijkheden elimineert en zo bij de enige mogelijkheid uitkomt.
Na vier jaar wordt Rowein op de hoogte gebracht van het verbond, dat als doel heeft om de Shôn te onttronen en het volk meer inspraak te geven.
De avond dat Rowein hoort van het verbond gaat hij naar een geheime bijeenkomst van boeren en opstandige jongeren.
Rowein probeert de anderen ervan te overtuigen dat er een andere weg is dan je in het moeras te verstoppen, en de mannen van de Shôn te hinderen.
Gijsen zou hier een lichte hint kunnen geven over zijn standpunt in de Vietnamoorlog
Deze bijeenkomst wordt verraden. Als één van de boeren die eerder wegging, terugkomt met het nieuws dat er een groep soldaten hun omsingelt heeft. Het zijn gewone stadssoldaten dus de boeren zullen bij overgave er met een waarschuwing vanaf komen. Toch besluit een deel van de boeren te vechten.
Roweins aangeleerde reflexen brengen hem in gevaar als hij eerst een bewapende soldaat uitschakelt, puur op basis van zijn training. En even later zelfs de kapitein van de groep verslaat omdat hij het niet kan opbrengen om te verliezen. Dat zou namelijk eerverlies voor zijn familie en naam betekenen.
Rowein wordt uiteindelijk overmeestert en gevangen gezet. In de gevangenis proberen ze Rowein te breken door hem geen rust en eten te gunnen. Rowein verzet zich heftig en komt vrij op direct bevel van een zeer hoge kapitein van de Shôn. Op zijn weg terug naar Tadeusz komt Rowein Rimpe tegen, die samen met Tadeusz zijn kant uitkwamen. Hier merkt Rowein voor het eerst de macht van het verbond. Tadeusz, Rimpe en Rowein trekken door naar Matale de enige plaats in de wereld waar Rowin nooit heen wou.
Onderweg stopt het drietal bij een klooster waar Towein snel wordt ingeweid in het verbond.
In Matale ligt de oude Shôn inmiddels op sterven.
Rowein ontwikkelt zich tot de zoon van een rijke koopman, die gespeelt wordt door Tadeusz. Rimpe neemt de rol van huisknecht voor zijn rekening. Hier verbaast Rowein zich over de financiën van het verbond.
Rowein wordt op een avond uitgenodigd bij één van de andere jongens. De uitnodiging baart het zorgen omdat Hermion erop staat dat Rowein komt, terwijl ze het eigenlijk niet zo goed kunnen vinden samen.
Op het Feest blijkt nog een andere gast te zijn, de dochter van de Shôn, die op Roweins aanwezigheid stond. Sygreeta, dochter van de Shôn, wil een liefdesrelatie met Rowein beginnen. Rowein vind de motieven wat onduidelijk maar omdat de hormonen dooe zijn lichaam gieren gaat hij er toch maar op in.
Naast Sygreeta’s gevoelens, heeft ze nog andere plannen met Rowein. De oudste broer van Sygreeta, en tevens opvolger van de Shôn, wil Rowein gebruiken om een eind aan de oorlog in het zuiden te maken. Dezelfde oorlog die het land al jaren onttrekt van gezonde, sterke mannen.
Rowein is nu volledig in de war, hij weet niet wat het verbond wil bereiken en of Sygreeta’s gevoelens voor hem wel oprecht zijn. Tadeusz vertelt Rowein over een voorspelling de op een zoon van Roweins vader slaat en de ondergang van de Shôn zou betekenen. Rowein begrijpt nu waarom hij van zijn vaders huis weg moest en richting Matale.
Als beide zoons dichtbij zijn, kan de Shôn ze in de gaten houden.
Als de Shôn sterft, wordt Rowein ontboden in het paleis, waar hij samen met de nieuwe Shôn afscheid neemt van de oude en diens jongste en tevens gekke dochter ontmoet. Die wijst Rowein aan als de zoon uit de voorspelling.
Rowein reist samen met Rimpe en een compagnie van de Gardenaar het zuiden. Na een lange reis komen ze aan bij het leger. Met een elite escorte trekt Rowein over het land van de zuiderlingen, die sinds Roweins vertrek uit Matale zijn opgetrokken waardoor Roweins vredes en grens bepaling nergens op slaan. Toch gaat Rowein naar het zuiderlijke leger. En wordt daar door een pijl verwond.
Hij wordt verzorgd door een vrouw die mee vecht in het leger.
Rowein merkt dat de zuiderlingen ook mensen zijn, en over het algemeen zelfs vriendelijker dan de mensen in het keizerrijk. Roweins vredes verzoek wordt afgewezen. En hij mag terug naar het leger.
Het leger onder leiding van een neef van de Shôn neemt hem gevangen. Het leger is van plan de Shôn te verraden en zelf de macht te grijpen.
Rowein moet kiezen tussen meedoen, gedood worden en opnieuw vluchten. Als Rimpe langskomt, vluchten ze richting een kamp van het verbond dat zich in één van de verlaten dorpen schuil houdt.
Rowein laat het verbond in de steek en gaat richting de Shôn, die met een leger oprukt om de zuiderlingen terug te drijven. Rowein sluit een deal met de Shôn, Rowein zal vertellen wat hij weet over beide legers, mits hij de voorspelling mag zien.
De Shôn gaat akkoord en bedenkt een nieuwe strategie. Rowein gedraagt zich uiterst laf en dit is voor de Shôn een reden om hem te bespotten. Om Rowein te treiteren en aan te geven dat hij niet in de voorspelling gelooft. Moet Rowein als een belachelijke kopie van een edelman naast de Shôn meerijden. Als de legers op elkaar botsen ontkomt Rowein en gooit zijn stenen, in de hoop de toekomst te zien. Deze tonen hem alle zes het gesloten oog , dat aangeeft dat de toekomst onbekend is. Rowein gooit kwaad de sten weg en terwijl hij dat doet vliegt een zeldzame bergzwaan op. De Shôn verslaat zijn eigen leger en wordt weer door de zuiderlingen verslagen. De Shôn moet sterven door iemands zwaard. Hij kiest ervoor om Rowein te laten halen.
De Shôn geeft Rowein de voorspelling en verzoekt om Roweins zwaard. Zodat dat een eind kan maken aan zijn leven. Rowein weigert in eerste instantie maar trekt daarna zijn zwaard en houdt het stevig vast. De Shôn stort zichzelf op het zwaard.
Rowein pakt de voorspelling en leest hem.

“Van het Huis in het noorden waar de beer klimt, komt de verslinder die de grootste van het rijk eet.
De dood is hem geen beletsel, hij zal straffeloos zijn als de wind. Hij werpt de stenen van zich en is meester over ongetelde rijkdom.”


Eigen oordeel.

Bij dit boek, net zoals vele hiervoor en hopelijk nog meer hierna, is het heel moeilijk om te zeggen wat het belangrijkste is. De gebeurtenissen en de gevoelens en gedachtes van de hoofdpersoon horen naar mijn mening een geheel te vormen en het is heel moeilijk om dat t e zeggen dat het één belangrijker is dat het ander.
Ik ben van mening dat Wim Gijsen, met zijn boek “de rook van duizend vuren” een meester-smid is die een legering heeft gesmeed tussen de gedachtes en de gebeurtenissen.
Tevens vind ik dat de één niet zonder de ander kan en ze moeten ook hun invloed op elkaar kunnen uitoefenen.
Zonder de gebeurtenissen zouden in dit boek de gedachtes en gevoelens van Rowein nergens op slaan. Maar zonder de gedachtes en gevoelen krijg je een soort reisverslag net zoals “de SIlmarillion” van Tolkien.
De mens kan niet leven zonder water en houdt het nog korter vol zonder lucht. En een goed verhaal kan niet bestaan zonder gevoelens en gedachtes. Maar zou nooit verteld kunnen worden zonder gebeurtenissen.
Ik zou zeggen dat een verhaal een kettingreactie is van gebeurtenissen die gevoelens en gedachtes oproepen, die op hun beurt weer leiden tot een nieuwe gebeurtenis, die weer nieuwe gedachtes teweeg brengen.
Ik ben van mening dat het verhaal te allen tijde moet beginnen met een gebeurtenis, of later zou een flashback moeten verklaren wat er vooraf ging aan de gevoelens en gedachtes van de hoofdpersoon.


De hoofdpersoon in “de rook van duizend vuren” is Rowein. Rowein leeft de eerste dertien jaar van zijn leven bij zijn vader op het landgoed. Hier leert hij over eer en oorlog, loyaliteit en intrige. In eerste instantie moet hij als tweede zoon van de regerend demian, zijn broer na hun vaders dood bijstaan als diens meest vertrouwde adviseur. Ook zal hij worden opgeleid om demian of legeraanvoerder te worden. Mocht de nood ooit zo hoog worden dat ze hem op die posities nodig hebben.
Op het moment dat hij zijn vaders landgoed ontvlucht is hij onzeker, maar hij voelt zich al snel thuis bij de paroshe en later bij Tadeusz. Bij Tadeusz leert hij te redeneren en te luisteren. Zijn uiterlijk verandert steeds omdat hij op de vlucht is. En herhaaldelijk van rol wisselt. Wel draagt hij altijd een dolk, in de kleuren van het huis van zijn vader, groen en bruin, het huis van de klimmende beer.

Regelmatig terugkerende elementen in het verhaal, of tenminste de dingen die ik heb kunnen vinden, zijn angst, verandering, het gevoel van eenzaamheid, de onmogelijke situatie, het verbond, de macht van de Shôn en eer.
Angst staat symbool voor het onbekende, dat wat nog komen gaat en dat hoe het had kunnen zijn als bepaalde dingen niet waren gebeurd.
De veranderingen staan voor het leven, een leven hoort te veranderen. Een rivier zal altijd stroomafwaarts stromen. Maar het leven in de rivier kan besluiten om stroom opwaarts te leven.
Eer staat symbool voor de families, de natie en voor het gevoel van je persoonlijke eigenwaarde.
Als thema zou ik het veranderen van je identiteit willen noemen. Rowein verandert herhaaldelijk van uiterlijk en een paar keer, in zijn manier van denken.

Maar zonder de gedachtes en gevoelen krijg je een soort reisverslag net zoals “de SIlmarillion” van Tolkien.

Helaas vaak een groot probleem binnen het fantasy genre. om de een af andere reden denken veel schrijvers dat bij fantasy geen karakter ontwikkelingen nodig zijn. Veel fantasy boeken zijn geschreven als geschiedenis boeken, zo ook "de Silmarillion". Erg jammer, want een goede ontwikkeling kan zoveel aan (de waarde van) het verhaal toevoegen.

Waarbij je wel in gedachten moet houden dat bij De Silmarillion bewust is gekozen voor de "geschiedenisboek"-stijl. Tolkien wilde een web van legendes creëren en heeft sommigen (the Lay of Leithan en de Charn i Hin Hurin) bewust meer aandacht gegeven - de rest van de Silmarillion zijn eigenlijk te beschouwen als aantekeningen, slechts canon van de echte verhalen. Ik ken een RP-forum waar een handvol schrijvers begonnen is de Silmarillion-canon te bewerken tot echte, leesbare verhalen.

Het is waar dat tolkien daar bewust gekozen heeft, maar er zijn meer fantasy boeken die voor dezelfde stijl hebben gekozen, wat ik persoonlijk gewoon jammer vind, omdat het verhaal niet leesbaar meer is. Het is vooral een gevolg van teveel informatie willen stoppen in het verhaal. Niet alle geschiedenis is relevant voor het huidige verhaal en kan er dan beter uit gelaten worden.

Wim Gijssen heeft blijkbaar de juiste keuzes kunnen maken en een mooie ballans weten te houden.

Artemis schreef:

Maar zonder de gedachtes en gevoelen krijg je een soort reisverslag net zoals “de SIlmarillion” van Tolkien.

Helaas vaak een groot probleem binnen het fantasy genre. om de een af andere reden denken veel schrijvers dat bij fantasy geen karakter ontwikkelingen nodig zijn. Veel fantasy boeken zijn geschreven als geschiedenis boeken, zo ook "de Silmarillion". Erg jammer, want een goede ontwikkeling kan zoveel aan (de waarde van) het verhaal toevoegen.

Kan niet geloven dat je dat halve verslag hebt gelezen, ik moest er al niet aan denken toen ik het schreef

Ik wist nog dat je vrij positief was over het boek, en was dus benieuwd :p

echt een aanrader wat ook een aanrader is is
"de drie musketiers" van Dumas
En natuurlijk
"The lord of the Rings" van Tolkien

De Hertog schreef:"de drie musketiers" van Dumas
"The lord of the Rings" van Tolkien

Zijn dat niet een beetje de boeken die ze je al op de basisschool aansmeren, bij wijze van spreken?
(In de zin dat het de absolute aanraders zijn)

Wat wil je bereiken, mij beledigen? want dan moet je van goede huize komen. (of Artemis heiten omdat ie mie deur en deur kist)
Ik bedoel niet de basis lezen ik bedoel een boek of verhaal lezen en de achterliggende betekenis erachter ontdekken, zoeken en gaan nadenken wat dit boek voor jou in deze tijd betekenen kan. doorzoeken als je denkt dat je gevonden hebt wat je zocht en er dan met anderen over praten. En dan bedoel ik niet er erg amaturistisch overheen schaatsen en je niet afvragen wat er onder het ijs zit. (en ja ik weet ook dat onder het ijs water zit, bedankt voor de tip mr. writer)
En dan verandert een aanrader als "de drie musketiers" van alexandre dumas ineens in een heel ander boek. het gaat daar niet alleen om zwaardvechten en vrienden voor het leven. Er komt een heel mooi stukje politiek bij kijken. Wie heeft er meer macht de kerk of de adel. waar ligt 's mans werkelijke loyaliteit?

En als je mij die vragen kunt beantwoorden dan stijg je in mijn aanzien

Hopend op een spoedig degelijk antwoord.

De Hertog

Nu ben ik doodserieus, ik stel zulke vragen omdat ik het wil weten.

Als ik je wil beledigen deed ik dat wel op een andere manier, niet zo goedkoop als dit.
Als je denkt dat achter elke post een belediging schuilt ga ik je gewoon negeren omdat ik dan het idee heb dat je me toch niet serieus kunt nemen.

En ik zeg het nog een keer: Deze opmerking is doodserieus.
Ik ben literair niet de meest onderbouwde, dus sorry daarvoor.
Ik ben niet perfect.
ik ken misschien wel 1/300 van mijn moeders boekenkast, en geloof me, dan is het enkel bij naam of dat ik de schrijver ken.
En die 'kast' is vijf schappen breed en tien schappen hoog, reken voor elk schap ongeveer 15 boeken.
En ja, Dumas zit ertussen en ook TLOTR

Dankje.